2 NORDFJORD VASSOMRÅDE
4.2 Eidsfjorden i Eid kommune
Det blei teken mjukbotnprøvar og hydrografimålingar på tre ulike stasjonar i Eidsfjorden (E1, E4 og E6). To av desse stasjonane (E1, E4) har også tidlegare blitt undersøkt (Johansen et al.
2001). Strandsoneundersøkingane blei undersøkt i områder inst i fjorden (Stasjon EA og EB), og på ein stasjon lengre ute i fjorden (stasjon EC). Strandsonestasjonane inst i fjorden har også tidlegare vore nytta i ein tilsvarande semi-kvantitativ undersøking (Johansen et al. 2001).
Plassering av dei ulike mjukbotn- og strandsone stasjonane er synt i Tabell 4.2.1 og figur 4.2.2.
Figur 4.2.1. Eid - Eidsfjorden. Kartkjelde: Vann-nett
Tabell 4.2.1: Stasjonsopplysningar for grabbprøvar i Eidsfjorden. Posisjon til stasjonane er oppgjeven med kartkoordinater (WGS-84). Det blei nytta 0,1m2 van Veen grabb. Full grabb inneheld 16,5 liter. Hogg markert * er ikkje akkreditert på grunn av for full grabb. Hydrografiske målingar utført med CTD/STD sonde. Oksygen målingar utført med oksygensensor og Winkler. Siktdjup registrert med Secci-skive (25 cm diameter).
Strandsoneundersøkingane (St. EA, EB, EC) er utført semi-kvantitativt.
Stasjon stein/steinblokker. Moderat eksponert.
19 fotos.
Nordvest for Nordfjordeid. Fjell og stein/steinblokker, svak helling, moderat
Figur 4.2.2. Eidsfjorden, Eid kommune. Undersøkte mjukbotnstasjonar (kvite punkt; E1, E4, E6 i august 2013) og strandsonestasjonar (grøne punkt; EA, EB, EC i september 2013) er markert i kart. Det har tidlegare vore undersøkingar på stasjonane E1, E4, EA og EB (Johansen et al. 2001).
4.2.1 Hydrografi
Hydrografimålingar på dei ulike stasjonane i Eidsfjorden (E1, E4, E6) blei gjennomført samstundes med botnprøvetakinga 6.august 2013. Stasjonane E1 og E4 ligg inst i fjorden nær utløp til Eidselva i Nordfjordeid, medan E6 ligg lengre ute i fjorden (Figur 4.2.2). Resultat av desse målingane er syna i Figur 4.2.3 og 4.2.4. Det var ingen stasjoner som skilde seg særleg ut i desse målingane. Høgast vasstemperatur på dei undersøkte stasjonane blei målt i overflata på 1-3 meters djup med temperatur mellom 16 og 17°C. Temperaturane minka gradvis nedover i vassøyla utan klare sprangsjikt i den øvste del av vassøyla ned mot 40 meters djup (E1, E6). Minst variasjon i temperatur blei målt i vassøyla til den djupaste stasjonen (E6) med temperatur på om lag 8 °C frå 50 meters djup og ned mot botn på 161 meters djup.
På alle tre stasjonar blei det registert eit 3 meter djupt overflatelag i Eidsfjorden med lågare tettleik enn dei underliggjande vassmassane. Dette laget markerar eit brakkvatnsjikt med salinitet lågare enn 20 ‰. Profilmålingane på alle tre stasjonane synar saltinnhald >20‰ på om lag 5 meters djup som aukar til fullt sjøvatn nedover i vass-søyla.
Siktedjup blei målt til 7 meter på alle stasjonane, noko som tilsvarar tilstand II – God for miljøklassifisering av kystvatn med salinitet >20 ‰ (SFT 97:03).
Målingar utført med oksygensensor viste oksygeninnhald (ml/l) og oksygenmetning (%) med høgaste verdiar i overflaten på alle stasjonane. Samanliknande resultat for dei ulike stasjonane, med grenseverdiar for tilstandsklassar markert, er synt i Figur 4.2.3. Dei lågaste oksygen verdiane blei registrert i botnvatnet på stasjon E1 med 68% oksygenmetting og oksygeninnhald på 4,2 ml/l. I følgje grenseverdiane gjevne i SFT 97:03 (sjå Tabell 3.4) tilsvarar desse resultata tilstandsklasse I (Svært god) for oksygenmetting (%), men ein lågare tilstandsklasse II (God) for oksygeninnhald (ml/l). Oksygenverdiane registrert i botnvatnet på både stasjon E4 (24 m) og E6 (161 m) var høgare med oksygenmetting (%) og oksygeninnhald (ml/l) som tilsvara tilstandsklasse I (Svært god) for begge parametrane. Det skal nemnast at dei lågaste oksygenverdiane på stasjon E6 blei registrert i øvste halvdel av vass-søyla, på djupne rundt 60 meter, med oksygeninnhald og metting på hhv 4,4 ml/l og 71%.
Detaljert oversikt over data frå STD/CTD og oksygensensor målingane er gjeven i Vedleggstabell 1.
Oksygeninnhald i botnvatnet på dei ulike stasjonane i Eidsfjorden blei også bestemt etter Winklers metode. Resultat frå denne testen viste høgare oksygeninnhald i botnvatnet på alle stasjonane samanlikna med målingar utført med oksygensensor (sjå Figur 4.2.3).
Oksygeninnhald (ml/l) i botnvatnet på alle stasjonane får tilstandsklasse I (Svært god) med bruk av Winklers metode. Berekningar av oksygenmetting med resultat frå Winklers metode er ikkje utført.
Det har tidlegare vore gjennomført hydrografiske målingar i Eidsfjorden. Den førre undersøkinga blei gjennomført i februar 2001 (Johansen et al. 2001) og viste svært gode oksygentilhøve på stasjonane E1 og E4. Resultata er strengt tatt ikkje samanliknbare med målingane utført i 2013 sidan undersøkingane blei utført i ulike årstider, vinter 2001 og sommar 2013.
Figur 4.2.3. Eidsfjorden, august 2013. Oksygeninnhald i botnvatn ved tre ulike stasjonar (E1, E4, E6). Djupne i meter er oppgjeven for kvar stasjon. Oksygenmålingane er presentert som oksygenmetting (%; oksygensensor) og konsentrasjon (ml/l; oksygensensor og Winklers metode). Grenseverdi for tilstandsklasse I (svært god) og II (god) er markert (SFT 97:03).
Figur 4.2.4 Hydrografiske målingar fra Eidsfjorden i august 2013. Profiler frå dei tre undersøkte stasjonane er synt (E6, E1, E4).
4.2.2 Mjukbotn
Det blei teken grabbprøvar av botn i Eidsfjorden for geologiske, kjemiske og biologiske undersøkingar. Sensorisk vurdering av desse prøvane i felt viste at prøvane frå den grunnaste stasjonen E4 (djupne 24 m) bestod av fint sediment av brun leire og silt. På den djupaste stasjonen E6 (djupne 161 m) blei sedimentet beskriven som grøn-brun leire og silt med mykje organisk materiale. Stasjon E1 (djupne 58 m) hadde sediment beskriven som brun leire-silt.
Det blei ikkje registrert lukt i prøvar frå nokon av stasjonane.
Grundigare og meir utfyllande analysar av botnprøvane er presentert under.
Sediment (geologi)
Resultat frå sedimentundersøkinga er presentert i Tabell 4.2.2, Figur 4.2.5 og i Vedlegg 2 (Analysebevis).
Det var ingen store forskjell i kornstorleiken i sedimentprøvane frå dei ulike stasjonane.
Sediment frå den grunnaste stasjonen (E4) var noko meir grovfraksjonert samanlikna med dei andre stasjonane. Sediment prøven frå E4 besto av fint sediment (leire/silt) med meir enn 40
% innslag av sand. Stasjon E1 hadde høgast innhald av finstoff med kornstorleik på 63µm eller mindre i meir enn 80% av sedimentprøven (sjå Figur 4.2.5). Opphoping av finstoff kan tyde på rolege straumforhold. Dei lågaste oksygenverdiane i botnvatnet blei registrert på denne stasjonen (omtalt i førre kapittel).
Organisk innhald målt som totalt organisk materie (% glødetap) visar relativt låge verdiar og små variasjonar mellom dei undersøkte stasjonane inst i fjorden (E1 og E4), med verdiar lågare en 4%. Slike verdiane reknast å vera godt innanfor det som er normalt for norske fjordar. Høgast innhald av organisk innhald i sediment blei registrert på stasjonen lengst ute i fjorden (E6) med glødetap verdi på 6,5%. Denne mengda av organisk stoff ligg også innanfor det normale.
Resultata samsvarar bra med tidlegare undersøkingar frå vinter 2001 som synar at finkornet sediment med lågt innhald av organisk innhald dominerer i områdane på stasjon E1 og E4.
Tabell 4.2.2. Eidsfjorden, mjukbotnprøvar (geologi). Oversikt over djupne, organisk innhald (% glødetap) og kornfordeling i sedimentprøvar frå ulike prøvetakingsstasjonar (E1, E4, E6) i Eidsfjorden, august 2013.
Stasjon Djupne (m)
Organisk innhald (% glødetap)
Silt og leire (%)
Sand (%)
Grus (%)
E6 161 6,5 68,3 31,7 0,0
E1 58 3,3 72,4 27,7 0,0
E4 24 3,9 58,5 41,6 0,0
Figur 4.2.5 Eidsfjorden, mjukbotnprøvar (geologi). Relativ kumulativ fordeling av kornstorleik i sedimentprøvar frå ulike stasjonar i Eidsfjorden (E1, E4, E6), august 2013. Djupna på kvar stasjon er synt i parentes.
Kornstorleik er kategorisert som sedimentfraksjonar frå finast til grovast: leire / silt (< 63 µm), meget fin sand (63 – 124 µm), fin sand (125 – 240 µm), medium sand (250 – 499 µm), grov sand (500 – 2000 µm), grus (>
2000 µm).
Miljøgifter i sediment (kjemi)
Sedimentprøver frå tre grabbhogg frå kvar enkelt stasjon i Eidsfjorden blei samla inn til analyse av miljøgifter. Resultat er vist i tabell 4.2.3 og i Vedlegg 2 (Analysebevis).
Undersøkinga påviste svært små mengder tungmetaller i sedimentprøvane frå alle tre målestasjonar (E1, E4, E6). Det blei heller ikkje påvist anna enn svært små mengder av PCB i desse prøvane. Innhald av tungmetall og PCB i sedimentprøvane som tilsvara tilstandsklasse I – Bakgrunn for desse miljøgiftstoffa.
Det blei påvist PAH16 i sedimentprøvar frå både den yttarste stasjonen (E6) og inste stasjonen utanfor småbåthamna i Nordfjordeid, ca. 100 meter nord for moloen (E4). Analysane av PAH16 viste snittverdiar på 311 µg/kg tørrstoff i prøvane frå E6 og 470 µg/kg tørrstoff i prøvane frå E4. Dette er i begge høve låge verdiar som tilsvarar tilstandsklasse II – God.
Det blei også påvist spor av PAH16 på stasjon E1, men ikkje meir enn at nivå kan klassifiserast som tilstand I – Bakgrunn.
Analysane av miljøgiftstoffer i Eidsfjorden synar at fjorden i størst grad har forureining med TBT. Det blei påvist moderate nivå av TBT i sedimentprøvane frå alle grabbhogga på stasjonane E6 (snittverdi 8,5 µg/kg tørrstoff) og E4 (snittverdi 11,7 µg/kg tørrstoff). Dette gjev tilstandsklasse III – moderat for TBT nivå på stasjon E6 og E4.
Det blei påvist svært store mengder TBT i det eine hogget frå stasjon E1 med verdi 130 µg/kg tørrstoff, medan dei to andre hoggane på denne stasjonen viste ingen eller små mengd TBT.
Snittverdi for stasjon E1 tilsvarar med dette tilstandsklasse IV – Dårleg for nivå av TBT.
Analyseresultat av TBT i prøvane frå stasjon E1 kan vera ein indikasjon på denne type giftstoff ikkje er homogent fordelt i botnsediment, men kan førekomme flekkvis. TBT har mykje større evne til å binde seg til finstoff i sediment (leire/silt) samanlikna med sand og grovare typar sediement (Amundsen & Kitterød 2007).
Det har tidlegare vore utført kartlegging av forureiningstilstanden i den indre del av småbåthamnen ved Nordfjordeid sentrum (Fagerhaug & Wyspianska 2002). Prøvematerialet frå dette området bestod hovudsakleg av sand og analyseresultat viste at sedimentet var sterkt forureina av TBT (220 µg/kg tørrstoff). Det blei ikkje påvist anna enn svært små mengder av andre miljøgiftar (organiske og tungmetall) i dei same prøvane.
Kjemisk status for området Eidsfjorden
Kjemisk status er vurdert utfrå klassegrensar gjeven i Rettleiar 01:2009. Kjemisk tilstand (God / Dårleg) for dei ulike stoffane er syna i tabell 4.2.3.
Tabell 4.2.3. Miljøgifter i sediment frå Eidsfjorden, august 2013. Innhaldet av de undersøkte kjemiske parametrane i sedimentet og innhaldet av tørrstoff (TS). Klassifisering av tilstand er gjeven i samsvar med TA-2229/2007. Tilstandsklasser for nivå av miljøgift i sedimentprøvane er markert med bruk av fargekodar. Kjemisk tilstand (god/dårleg) er vurdert utfrå grenseverdiar for prioriterte stoffar i sediment i kystvatn (Rettleiar 01:2009).
Botndyr (biologi)
Det blei teken prøvar av botndyr frå tre stadar i Eidsfjorden i august 2013. Desse er stasjon E1, E4 og E6. Botndyrunderanalysane frå stasjon E1 og E4 har blitt samanlikna med tidlegare undersøkingar, gjennomført i februar 2001. I denne undersøkinga blei det teken 5 hogg per stasjon med 0,1 m2 grabb (Johansen et al 2001).
Resultat er syna i Tabell 4.2.4, Figur 4.2.6 og i Vedleggstabellane 3-5. Dei mest talrike artane som blei påvist på dei ulike stasjonane er lista opp i Tabell 4.2.5.
Stasjon E1 (djupne 58 m) ligg inst i Eidsfjorden nær utløpet til Eidselva i Nordfjordeid. Totalt blei det samla 1332 individ av botndyr fordelt på 69 ulike artar på denne stasjonen. Samansett indeks (artsmangfald, ømfintlegheit; NQI1) blei berekna til 0,68 (snitt per 0,1 m2) som tilsvarar tilstandsklasse II - God. Blant dei mest tallrike artane var børstemarkane Prionospio fallax (331 individ, 25%) og Prionospio cirrifera (180 individ, 14%) samt skjellet Mendicula ferruginosa (112 individ, 8%). Artsdiversitet og fordeling av artar på geometriske klassar tyder på gode miljøforhold med moderat påverknad i sjøbotn ved stasjon E1. Resultata samsvarar ganske bra med undersøkinga frå same stasjon som blei gjennomført om vinteren i 2002. Faunastrukturen var noko endra frå 2001 til 2013, men mange av dei same artane var representert blant dei mest vanlege i begge undersøkingane. Det vart påvist fleire individ i
undersøkinga frå august 2013 samanlikna med undersøkinga i februar 2001. Forskjellane registrert i desse undersøkingane kan skuldast naturlege årstidvariasjonar i botnfauna.
Stasjon E4 (djupne 24 m) er den grunnaste stasjonen undersøkt i Eidsfjorden og ligg i nærleiken til stasjon E1. Totalt blei det samla 1528 individ av botndyr fordelt på 84 ulike artar på denne stasjonen. Samansett indeks (artsmangfald, ømfintlegheit; NQI1) blei berekna til 0,67 (snitt per 0,1 m2) som tilsvarar r tilstandsklasse II - God. Denne stasjonen hadde flest individ og arter av alle tre undersøkte stasjonar i 2013. Blant dei mest talrike artane på stasjon E4 var børstemarkane børstemarkane Prionospio fallax (312 individ, 20%), Prionospio cirrifera (293 individ, 19%) og Polydora sp. (201 individ, 13%). Faunastrukturen var ganske lik i 2001 og 2013, men det blei registrert større dominans av børstemarken Polydora sp. i 2001 (37%). Denne børstemarken kan indikere ein større organisk belastning på prøvetidspunktet i 2001 samanlikna med 2013.
Stasjon E6 (djupne 161 m) lengst ute i fjorden var den djupaste stasjonen som blei undersøkt i Eidsfjorden. Totalt blei det samla 396 individ av botndyr fordelt på 56 ulike artar på denne stasjonen. Samansett indeks (artsmangfald, ømfintlegheit; NQI1) blei berekna til 0,74 (snitt per 0,1 m2) som tilsvarar tilstandsklasse II - God. Det blei samla inn færre dyr og artar på stasjon E6 samanlikna med dei to andre stasjonane, E1 og E4. Blant dei mest tallrike artane på stasjon E6 var børstemarken Paramphinome jeffreysii (57 inivid, 14%), samt skjella Thyasira equalis (41 individ, 10%) og Mendicula ferruginosa (34 individ, 9%). Faunastrukturen på stasjon E6 synar tilhøve med liten eller moderat påverknad av miljøet. Det er ingen historiske data tilgjengeleg for denne stasjonen.
Botndyranalysane frå 2001 og 2013 synar om lag same indeksverdiar på begge dei to undersøkte stasjonane inst i fjorden, noko som tydar på lite endring i miljøtilhøve i dette området. Artsdiversitet og fordeling av artar på geometriske klassar tyder på gode miljøforhold, men med moderat påverknad i sjøbotn på dei undersøkte stasjonane. Alle berekna parametrane tilsvara miljøtilstandsklasse II – God for tilhøve på stasjonane E1 og E4 (i 2001 og 2013), samt for den djupe stasjonen E6 (i 2013).
Økologisk tilstand for biologisk kvalitetselement - botndyr
Gjennomsnittleg nEQR for indeksane H’, NQI1 og ES100 blir 0,71 (alle stasjoner i 2013).
Dette tilsvarar økologisk tilstand i klasse II - God for botndyr i vassførekomsten Eidsfjorden.
Tabell 4.2.4. Botndyranalysar frå Eidsfjorden, august 2013. Oversikt over antal artar og individ, jamleik, artsmangfald (H’, ES100), samansett indeks (NQI1) og ømfintlegheit (AMBI). Tilstandsklassar for artsmangfald samt den samansette indeksen er gjeven i samsvar med Miljødirektoratet sin rettleiar 02:2013 og markert med fargekodar. Både nye resultat (august 2013; 3 hogg med 0,1 m2 grab) og historiske data (februar 2001; 5 hogg med 0,1 m2 grab) er teken med i brekningane.
Antall Antall Diversitet Jevnhet
Stasjon År arter individ (H') NQI1 ES100 AMBI (J)
E1 2001 Sum 68 926 4,43 0,71 28,0 2,76 0,73
Snitt 36 185,2 4,14 0,69 27,2 2,76 0,80
2013 Sum 69 1332 4,29 0,68 27,8 2,95 0,70
Snitt 47 444 4,14 0,68 26,8 2,94 0,75
E4 2001 Sum 95 2936 4,18 0,70 29,2 2,89 0,64
Snitt 60 587,6 4,10 0,70 29,1 2,82 0,70
2013 Sum 84 1528 4,31 0,68 28,9 3,20 0,67
Snitt 55 509,3 4,18 0,67 28,3 3,19 0,72
E6 2013 Sum 56 396 4,71 0,76 32,1 2,17 0,81
Snitt 33 132 4,31 0,74 29,6 2,18 0,86
Figur 4.2.6 Faunastruktur for botndyr i Eidsfjorden, august 2013. Forhold mellom individtal og tal på ulike artar (sum basert), der individtalet er gruppert i geometriske klassar (I – XIII). Fordeling av botndyr i undersøkinga gjennomført i 2013 er samanlikna med undersøkinga frå februar 2001 (stasjon E1 og E4).
I - Svært god II - God III - Moderat IV - Dårleg V - Svært dårleg
Tabell 4.2.5 Dei ti mest talrike artane på undersøkte stasjonar i Eidsfjorden i august 2013. Tabellen synar tal på individ av kvar art, prosent og kumulativ prosent av individtal for dei underøkte stasjonane i Eidsfjorden (E1, E4, E6). Stasjonane undersøkt i august 2013 (3 hogg med 0,1 m2 grab) er samanlikna med stasjonane undersøkt i februar 2001 (stasjoner E1 og E4; 5 hogg med 0,1 m2 grab).
Antall Kum. Antall Kum.
2013-E1 individer % % 2001-E1 individer % %
Prionospio fallax 331 24,8 24,8 Galathowenia oculata 135 14,6 14,6
Prionospio cirrifera 180 13,5 38,4 Prionospio cirrifera 133 14,4 28,9
Mendicula ferruginosa 112 8,4 46,8 Lumbrineris sp. 126 13,6 42,5
Lumbrineridae indet. 83 6,2 53,0 Prionospio fallax 71 7,7 50,2
Aricidea catherinae 77 5,8 58,8 Praxillella praetermissa 62 6,7 56,9
Scolelepis korsuni 62 4,7 63,4 Mendicula ferruginosa 37 4,0 60,9
Abra nitida 53 4,0 67,4 Terebellidae indet. 36 3,9 64,8
Galathowenia oculata 40 3,0 70,4 Ennucula tenuis 33 3,6 68,4
Diplocirrus glaucus 35 2,6 73,0 Clymenura borealis 30 3,2 71,6
Axinulus croulinensis 23 1,7 74,8 Spiophanes kroyeri 20 2,2 73,8
Paramphinome jeffreysii 23 1,7 76,5
Praxillella affinis 23 1,7 78,2
Antall Kum. Antall Kum.
2013-E4 individer % % 2001-E4 individer % %
Prionospio fallax 312 20,4 20,4 Polydora sp. 1075 36,6 36,6
Prionospio cirrifera 293 19,2 39,6 Thyasira flexuosa 237 8,1 44,7
Polydora sp. 201 13,2 52,7 Prionospio cirrifera 167 5,7 50,4
Lucinoma borealis 84 5,5 58,2 Lucinoma borealis 150 5,1 55,5
Scolelepis korsuni 57 3,7 62,0 Diplocirrus glaucus 115 3,9 59,4
Thyasira flexuosa 37 2,4 64,4 Phyllodoce rosea 97 3,3 62,7
Acanthocardia echinata 33 2,2 66,6 Sabellidae indet. 94 3,2 65,9
Diplocirrus glaucus 31 2,0 68,6 Galathowenia oculata 84 2,9 68,8
Chaetozone sp. 30 2,0 70,5 Synaptidae indet. 68 2,3 71,1
Ophiocten affinis 28 1,8 72,4 Mediomastus fragilis 63 2,1 73,2
Antall Kum.
4.2.3 Strandsoneundersøking
Beskriving og plassering av strandsonestasjonane er syna i Tabell 4.2.1 og Figur 4.2.2.
Dekningsgrad av alger, dyr og lav i dei undersøkte strandsonane i Gloppenfjorden er vist i Tabell 4.2.6. Detaljert artsliste frå denne semikvantitative strandsoneundersøkinga er presentert i Vedlegg 6.
Stasjon EB, i sentrum av Nordfjordeid, var tydeleg prega av eutrofiering, med mykje grønalgar og påvekst av sli (Pilayella litoralis) på tangen (Foto 4.2.7). Det blei ikkje registrert korkje raudalgar eller dyr ved denne stasjonen. Grønalgar er hardføre og tålar store variasjoner i miljøtilhøve (temperatur, saltinnhald). Slike eigenskap gjer at grønalgar ofte kan utkonkurrere andre algar og dermed prege vegetasjonen i fjøresona.
Stasjon EA hadde noko høgare artsdiversitet og var dominert av grisetang (Foto 4.2.8). Men også her var det relativt store mengder med grønalgar og påvekst av sli.
Stasjon EC er plassert på ein slak steinstrand ca. 7 km nordvest for Nordfjordeid, og var dominert av eit breidt grisetangbelte (Foto 4.2.9). Elva Hjalma renn ut like ved stasjonen, og mengd av grønalgar og sli tyder på at også denne lokaliteten er påverka av ferskvatn- og næringstilførsel. Høgare artsantal, i form av raudalgar og dyr, tydar likevel på at tilhøve er meir stabil og betre her enn lenger inn i fjorden.
Det har tidlegare vore gjennomført semikvantitativ strandsoneundersøkingar på stasjonane EA og EB (Johansen et al. 2001). Desse undersøkingane blei utført i mai 2001, og kan ikkje samanliknast direkte med undersøkingane som blei utført hausten 2013 på grunn av naturlege årstidsvariasjonar med tanke på vekst og utbreiing av makroalgar. Observasjonane i førre undersøking samsvarar likevel bra med undersøkiga i 2013. Det blei registrert klare teikn på eutrofiering og ferskvatn påverknad i den indre del (st. EB) med betring av tilhøve og høgare artsdiversitet utover i fjorden på stasjon EA og EC. Dette ser vi også på den multimetriske indeksen, som aukar utover fjorden og plasserar stasjon EB og EA i tilstandsklasse III – Moderat og stasjon EC i tilstandsklasse II – God (Tabell 4.2.7).
Økologisk tilstand for biologisk kvalitetselement - makroalgar
Den økologiske tilstanden til vassførekomsten Eidsfjorden basert på strandsoneundersøkinga gjev ein total nEQR verdi 0,52. Dette tilsvarar økologisk tilstand i klasse III – Moderat for makroalgar i det undersøkte området.
Foto 4.2.7. Eidsfjorden, september 2013 (øvst) og mai 2001 (nedst). Strandsone stasjon EB i Nordfjordeid.
Foto 4.2.8. Eidsfjorden, september 2013 (øvst) og mai 2001 (nedst). Strandsone stasjon EA.
Foto 4.2.9. Eidsfjorden, september 2013. Strandsone stasjon EC.
Tabell 4.2.6. Strandsone undersøking i Eidsfjorden, september 2013. Oversikt over førekomst av arter i Eidsfjorden registrert i semikvantitativ undersøking september 2013.
Tabell 4.2.7. Multimetrisk indeks for stasjonane i Eidsfjorden etter redusert artsliste i samsvar med Rettleiar 02:2013.
St. EA St. EB St. EC
nEQR nEQR nEQR Totalt
% antall grønnalger 28,6 0,62 28,6 0,62 20,0 0,84
% antall rødalger* 14,3 0,37 0,0 0,00 30,0 0,80
ESG I/ESG II* 1,3 0,87 1,3 0,87 1,5 0,89
% opportunister 28,6 0,51 42,9 0,19 30,0 0,48
Normalisert artsrikhet 9,5 0,42 9,0 0,40 15,1 0,60
Snitt EQR 0,52 0,41 0,64 0,52
* % antall rødalger og ESG1/ESG2 er utelatt fra snitt, da det er under 14 arter totalt.
Stasjon Grønalgar Brunalgar Raudalgar Dyr Blågrønalgar/
lav Sum
EB 4 5 0 0 1 10
EA 2 5 1 4 2 14
EC 3 6 3 7 2 21
I - Svært god II - God III - Moderat IV - Dårleg V - Svært dårleg